Geçen sene bu zamanlar büyük bir acıyla yıkıldık,
beklenmedik bir anda, Ömer amcamız bir kalp krizi sonucu aramızdan ayrıldı…
Neye uğradığımızı şaşırdık, apar topar düştük Kuşadası yollarına, ertesi gün
vasiyeti üzerine defnettik amcamızı İzmir’e….
Tam 1 yıl geçti üzerinden, babaanne çok niyet etti
memleketleri Güdül’de mevlit yapmaya, biz de ma-aile toplandık, çoğumuz
İstanbul’dan düştük yollara… Tüm aile toplandık hafta sonu Güdül’de… Herkes bağ
bağçenin tadını çıkardı, kiraz bozumu töreni yaptık, her aile kendi kutusunu
doldurana kadar kirazlar topladık… 7’den 70’e herkes hep bir arada çok güzel
bir hafta sonu geçirdik, Pazar günü amcamızı yad ettik, dualar ettik,,,
gelenlere yemekler ikram ettik.
Zeyno herkesin maskotu oldu, toprakla mücadelesi tam bir
survivor oldu, ama yılmadı… bahçenin her bir alanını karış karış gezdi… Kiraz
toplamaya yardım etti, taklacı kuşları sevdi… Banu ve Berna’ya bayıldı,
öpücüklerini eksik etmedii… Mehmet ve Murat’ın peşinden ayrılmadı… Berkay’ı her
gördüğünde “büyük büyük” dedi (ama gerçekten büyüksün be Berkay’cım), Fatih
amcasından korktu/korkuttu, Selim abisine belini kıvırıp durdu…2 günde toplasak
en az 50 tane yaprak sarması yedi ve bir Güdül’lü olduğunu herkese gösterdi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder