16 Ağustos 2012 Perşembe

Uçakta bir Zeynep var :)


Zeynoş şu 1 yıllık koca hayatında, 5 kez uçak yolculuğu yaptı J ama bu yolcukların hepsinde Zeynoş daha küçüktü ve henüz taşınabilir oto koltuğumuz yanımızdaydı, biz de uçakta en arka koltukları alıyorduk ve oto koltuğumuzu da yanımızdaki koltuğa bağlayıp gayet güzel yolculuk yapıyorduk.

Aradan aylar geçti, Zeynoş 1 yaşına geldi, neredeyse 4-5 aydır taşınabilir oto koltuğundan araç koltuğuna terfi ettik, o yüzden Zeyno ilk defa gerçekten bebek gibi annesinin kucağında yolculuk yaptı.

Uçağa gitmek için sabahın 5’inde kalktık, Zeyno taksiye biner binmez uyandı ve havaalanında bile hiç uyumadı, etrafında olan biteni inceleyip durdu. Alanya’ya Atlas Jet ile uçtuk, çünkü Antalya havaalanından servisi var. Ancak yer hizmetleri hiç ama hiç yardımcı olmadı bize. Babamız İzmir uçağını kaçırmak üzere olduğu için koşarak kapıdan geçip bizi kuyrukta yalnız bıraktı. Görevlilerden bebeğim olduğu için elite card sırasında boş duran kontuardan işlemimi yaptırmak için yardım istedim. Hayır dediler J oysaki check-in’imi bile yapmıştım ve sadece bagajımı teslim edecektim, 15-20 dakika mızlanarak sırada bekledik ve bagajımızı teslim ettik sonunda.

Uçakta özellikle arka tarafta ve koridor kenarında bir yer seçtik. Ne olur ne olmaz, huysuzluk ederse kalkıp dolaşmak için.

Yanımızda oturan insanlar o kadar anlayışlıydı ki, ben biner binmez sırt çantamdan, su,süt, emzik, birkaç tane oyuncak çıkardım, tabi koltuğumuzun üstü doldu, adamcağız hemen topladı onları ve eline aldı biz rahat oturalım diye ve sonra da yol boyu, bir onu verdi, bir bunu verdi J Zeynoş’da pek tatlıydı zaten, öndeki adamın biraz kafasına patpat yaptı ve adam sinirli sinirli la havle çekti ama onun dışında bütün yolcular bizimle gayet iyiydi, Zeynoş’da tel sardı, alkışlar yaptı yol boyu J Saat 5:00’de uyanmıştı ve uçak 9’da inene kadar biran olsun gözünü kapatmadı. Buarada havaalanında wings lounge’da kahvaltı ettirmeye çalıştım, ancak kendi bulamacını yemedi, yarım kase kadar mercimek çorbası içirebildim ancak.

İndiğimizde valizimizi teslim aldık ve servise bindik. Zeynoş, yarım kase kadar meyvesini yedi ve otobüsün hareket etmesi ile gaygay dedi ve 2,5 dakika içinde uyudu J




Alanya’da bizi Nesrin ve annem özlemle karşıladılar. Zeynoş’u yiyip bitirdiler, benim de geldiğimi 5 dakika sonra felan anladılar J ben artık Zeynep’in annesiyim, benim varlık sebebim Zeynep’i anneanneye ulaştırmak zaten J




Hiç yorum yok:

Yorum Gönder