Sağlık ocağını başımıza yıktı resmen. Ağlamaktan çıldırdı yine. Büyüdükçe daha da bilinçleniyor. Daha da canı yanıyor sanki.
2. ay aşılarımızı Ankara'da olduğumuz için Ankara'daki sağlık ocağında vurdurmuştuk. Zeyno 2. ay aşılarından sonra çok huysuz ve ateşli bir gün geçirmiş olduğu için, benim gözüm biraz korkmuştu. İstanbul'da yanlız olmak istemiyordum. 2. ay aşılarımızı 27 Ekim'de vurdurmuştuk. Hem İstanbulda ki doktorumuzun, hem de sağlık ocağındaki aile hekimimizin onayı ile 4. ay aşılarımızı bugün Ankara'da annemin yanındayken yaptırabildik. (çünkü hem Zeyno ayın 19'unda 4. ayını doldurdu, hem de 2 aşı arasnda 1,5 ay zaman geçmişti).
Zeyno beklendiği üzere gün boyu huzursuzlandı, mızlandı durdu. Ben elimde ateşölçer saat başı ateşini kontrol ettim. Ateşi bir indi, bir çıktı. İçtiği sütlerin yarısını kustu. Kuzuyu bir giydirdik, bir soyduk. Sersem gibi olduk. Zeyno ağladı, annem ağladı...
En sonunda akşam dayanamayıp 1/4 ölçek Calpol'u verdik.
Sevgili İrem'in kına gecesi vardı bugün. Şıkır şıkır giyindim süslendim.Aylardan sonra kuaföre gidip saçıımı bile yaptırdım. Ama evden çıkmak ne mümkün. Ağlamaktan ne hale geldi bakar mısınız?
Saat 9:30'da uyumadı, yorgunluktan bayıldı resmen. Canım kızım senin canın hiç yanmasın istiyorum, mümkün mü?
Canım annem, sen de iyi ki varsın :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder